2019

 

kampus UW/Warszawa

 

współpraca/cooperation: Łukasz Wolf

 

 

 

W założeniu organizatora konkursu inwestycja jest okazją do konfrontacji tradycji i nowoczesności. Nowy budynek widoczny z terenu kampusu może stać się jego wizytówką,

możliwe że ostatnią implementacją współczesnej architektury na historycznym kampusie i ma być przestrzenią dedykowaną przede wszystkim użytkownikom.

 

 

Budynek wpisuje się skalą i zdyscyplinowaniem elewacji w kontekst zabudowy kampusu. Pomimo niedużej skali powinien być to budynek rozpoznawalny

i znaczący dla społeczności uniwersyteckiej. Tej „ nadzwyczajności” szukamy w materiale i technologii budowy czyli w drewnie. Nowy budynek ma

być miejscem nauki i pracy coworkingowej, jednak kojarzącym się bardziej z domem niż z biurem czy nawet uczelnią, a właśnie ten materiał daje poczucie

pożądanej przytulności.

 

 

 

W projekcie operujemy podstawowymi formami przestrzennymi: podcieniem, oknem, ścianą, otwartą/zamkniętą przestrzenią i w ramach tego nieskomplikowanego

języka szukamy różnorodności wnętrz w których każdy może odnaleźć swój komfort.Technologia budowania z prefabrykatów drewnianych ( CLT )

jest szeroko stosowana w budynkach użyteczności publicznej jednak wciąż wydaje się być wyborem nieoczywistym dla budynków prestiżowych.

 

 

Prestiż współczesnej architektury nie musi być zdobywany jedynie formą ale poprzez racjonalną odpowiedź na aspekty także pozaformalne, jak wysoka

efektywność użytkowania i sposób w jaki ona powstaje. Budowanie z prefabrykatów skraca prace budowlane co w tak niełatwym otoczeniu może być

atutem podczas planowania inwestycji. Wykonanie dużej ilości elementów w fabryce pozwala na większą kontrolę wykonawczą oraz budżetową podczas

budowy. Odpowiednie proporcje ścian do przeszkleń zmniejszają koszty energii koniecznej do zapewnienia właściwego funkcjonowania budynku.

Przy tak ograniczonym budżecie jest to także szansa na stworzenie niebanalnego i nieoczekiwanego w tej lokalizacji wnętrza.

 

 

Połączenie z zielonym placem, ogrodem jest nie tylko poprzez kontakt wizualny ale przez stopniowanie wrażenia przejścia od sytuacji zewnętrznej do

wewnętrznej. Podcień wejściowy wraz z drewnianym dekiem przed budynkiem jest przestrzenią „ pomiędzy”. Zagospodarowanie terenu poczynając od

wejścia na dziedziniec przez przejazd bramny jest podyktowane chęcią przeprowadzenia użytkownika od sytuacji formalnej i w pełni publicznej

( Krakowskie Przedmieście, plac przed kościołem wizytek ) , poprzez nowo projektowany placyk przed muzeum i ogród z różnobarwnymi nasadzeniami,

strefę wolnej zielonej przestrzeni jako centrum aktywności, drewniany dek oraz zapraszający podcień, do otoczenia w którym chcemy aby ta formalna

atmosfera ustępowała poczuciu wspólnotowym i swojskości- do poczucia się jak w DOMU.